مدیریت زمان ریشههای عمیقی در موضوع کسبوکار دارد.
انقلاب صنعتی قرن نوزده و افزایش کارخانهها باعث به وجود آمدن احساس نیاز فوری به تعریفی جدید و متفاوت از زمان شد.
فعالیت کارخانهای, بر خلاف کارکشاورزی, نیازمند زمانشناسی و انجام دقیق کارها بود. افراد باید یاد میگرفتند بهجای برنامهریزی با طلوع و غروب خورشید بر اساس زمان و ساعت زندگی کنند.
با توجه به این مسئله, سیستم آموزشی تغییر کرد و تمام تلاش خود را برای تربیت دانشآموزان برای یک کارمند خوب شدن با عادت های کاری درست, انجام داد.
در آن زمان بود که بازده و وقتشناسی به اهداف بزرگ و ارزشمندی تبدیل شدند وجملهی"Time is money" توسط بنجامین فرانکلین(Benjamin Franklin) بین شد و به یک اصل در دنیای کسبوکار تبدیل گردید.